Jouw lichaam accepteren: wat het zo moeilijk maakt!

Wat het zo ontzettend moeilijk maakt om jouw lichaam te accepteren zoals deze nu is?  Voornamelijk het feit dat we leven in een maatschappij waarin we worden uitgenodigd om te vechten tegen ons lichaam.

Jouw lichaam accepteren in een dieetcultuur

Een andere weg kiezen dan dat uitgeholde ‘olifantenpaadje’, waar menig vrouw je voor ging, is niet altijd makkelijk.

Het is verrekte moeilijk om jouw van jongs af aan geleerde ideeën over schoonheid te veranderen. Om jouw angst voor dik  los te laten. En al helemaal, om het idee los te laten, dat mensen ons ooit zullen complimenteren op ons droomlijf. En dat dat droomlijf alles in ons leven op een magische wijze beter en makkelijker zal maken.

Misschien is het wel veel makkelijker om gewoon te blijven streven naar dat slanke ideaalplaatje?

Dan doe je in ieder geval datgene wat anderen van jou verwachten. Dat wat we met z’n allen hebben genormaliseerd, in de dieetcultuur waarin we leven.

Het probleem van het slanke ideaalplaatje

Het lastige is alleen, dat dat ideaalplaatje ons nooit geluk en gezondheid kan garanderen op de langere termijn. En het geeft ons helemaal niet altijd de body confidence en het gevoel van vrijheid wat we eigenlijk zoeken.

(En gezien het feit dat jij de moeite neemt om dit artikel te lezen, heb je waarschijnlijk ergens diep van binnen ook al deze conclusie gemaakt.)

“Ik snap het niet, ik zou nu toch gelukkig en tevreden met mijzelf moeten zijn”.

Dat is wat P. mij schreef over het feit dat ze haar doelgewicht allang had bereikt, maar dat ze zich nog steeds niet mooi genoeg voelde.

Hoe stop je met het streven naar dunner, slanker, strakker?

Ook al snap je het concept, dat betekent nog niet meteen dat je niet vatbaar bent voor alle emotionele rompslomp die het loslaten van de dieetmentaliteit met zich meebrengt.

Want, wat maakt dat we niet gewoon kunnen zeggen “weet je wat, ik accepteer mijn lichaam gewoon zo als het is!”, om het vervolgens achter ons te laten?

Dat komt omdat we bepaalde emoties moeten doorleven, voordat ze écht weggaan. Je kunt niet net doen alsof ze er niet zijn. Ze in een doosje stoppen met de deksel erop. Want, zoals Susan Smit recentelijk op Instagram mooi verwoorde:

“Emoties willen doorvoeld worden, anders slaan ze zich op in je lichaam om op een ander moment als duveltjes uit doosjes te schieten. Laat ze er zijn en laat ze op hun eigen tijd weer bij je weggaan. Want dat doen ze altijd. Echt. Juist als je geen weerstand biedt.”

De emotionele rompslomp

We kunnen net doen alsof we ze niet voelen, en onszelf simpelweg toespreken met positieve en versterkende woorden. Dat maakt niet dat ze weg gaan, die emoties.

Als je ervoor kiest om jouw lichaam te gaan omarmen, en te accepteren zoals het is, dan zul je verschillende emoties gaan ervaren en moeten doorleven.

Boosheid

Je ervaart boosheid, omdat je plotseling heel helder ziet wat de dieetindustrie je voor leugens vertelt. En omdat je ziet hoe deze je dag in dag uit manipuleert en geld verdiend aan jouw onzekerheid.

Je wordt mogelijk ook boos omdat je ziet hoeveel er gediscrimineerd wordt rondom het uiterlijk van vrouwen, en hoeveel onjuiste vooroordelen er heersen in de maatschappij.

Frustratie

Het kan frustrerend zijn om te realiseren dat je minder controle hebt over jouw lijf dan je dacht. Het frustreert je misschien dat jouw natuurlijk vetset-point is verschoven, na jarenlang diëten. Of, mogelijk frustreert het je dat je aankomt, nu je bouwt aan meer zelfacceptatie en een gezonde relatie met eten.

Angst

Dit is de emotie die we allemaal proberen weg te stoppen en te vermijden. We zijn bang voor wat ons te wachten staat als we van de gebaande paden afgaan. Als we, in een wereld die slank zijn prijst, besluiten dat slank zijn niet meer ons hoofddoel is.

We zijn dikwijls ook bang voor vet en om gewicht aan te komen, omdat vet zou staan voor ongezond, en een enorme heisa aan gezondheidsnadelen met zich mee zou brengen (ook al is er een enorme hoeveelheid wetenschappelijke literatuur die inmiddels het tegendeel bewijst! Lees bijvoorbeeld eens het boek van Linda Bacon of dit artikel wat beschrijft dat overgewicht mogelijk gezonder voor ons is dan we denken…).

Misschien heb je meegemaakt hoe slecht dikke vrienden, familie of collega’s behandeld werden, als je het niet zelf ook hebt meegemaakt. Het is dus niet gek dat we bang zijn om dik te zijn.

Dit is dé angst die we in de ogen moeten aankijken. Zoals de tijger die we op ons pad tegenkomen en moeten verslaan. We moeten besluiten er tegen te vechten, in plaats van weg te rennen en veilig in ons olifantenpaadje blijven lopen. Dit is namelijk wanneer je écht verandering gaat zien: als je jouw angsten onder ogen kunt komen, en toch kunt besluiten om door te zetten.

Rouwen om het verlies van het ideaalplaatje

Het loslaten van jouw ideaalplaatje, kun je vergelijken met een rouwproces, zoals je dat kunt doormaken als je een geliefde verliest. En volgens Kubler-Ross komt dit rouwproces met een hele serie aan gedachten en emoties.

1.) Eerst probeer je jezelf nog te vertellen dat het niet geldt voor jou, dat jij écht wel gelukkiger zal worden als je maar aan die en die voorwaarden voldoet. Of, dat je jouw gewicht écht wel kunt controleren. Je hebt alleen nog steeds niet het perfecte dieet gevonden. (fase 1: ontkenning, dit gebeurt niet met mij).

2.) Dan zul je boosheid ervaren, omdat je het niet eerlijk vindt. Waarom werkt dit bij jou zo, en is het niet beter, zoals bij de buurvrouw. Mensen die slanker zijn, worden in allerlei facetten voorgetrokken. Dus ja, je hebt het recht boos te zijn. (fase 2: woede, waarom met mij).

3.) Je rouwt omdat je bepaalde ideeën over jouw lichaam en de toekomst moet opgeven (zoals het feit dat je ooit nog in die oude lievelingsbroek zult passen), en je zult je daar mogelijk eerst uitgebreid tegen verzetten (fase 3: marchanderen, ik beloof een betere persoon te worden als…).

4.) Totdat je je er aan overgeeft en je verdriet en depressie kunt ervaren (fase 4: depressie en verdriet, ik geef het op). Misschien heb je je jarenlang vastgehouden aan dit ideaalplaatje. Is het jouw alles geweest. Jouw hogere doel. De reden waarom je bepaalde keuzes maakte. Dit kwijtraken is ingrijpend. Wat is jouw missie in jouw leven eigenlijk, als het allemaal niet meer draait om jezelf veranderen en verbeteren?

5.) In de laatste fase zul je de realiteit aanvaarden (fase 5: aanvaarding, ik ga verder met mijn leven).  Dit is de fase waarin je besluit dat je er vrede mee hebt, en dat je eindelijk kiest om je te richten op die zaken in jouw leven die je wel kunt controleren. Die je gelukkig kunnen maken. Dit is het moment waarop we ons versterkt voelen, en we onszelf kunnen gaan omarmen zoals we zijn.

Deze transformatie vraagt om zelfcompassie en zelfbewustzijn

Het doormaken van dit proces naar het accepteren en omarmen van jouw lichaam, zoals het nu is, is een ware transformatie. Een bevrijding. En terwijl het geluk wat je ervaart rondom het bereiken van een doelgewicht vaak tijdelijk is, is het geluk wat je vindt met het onvoorwaardelijk omarmen van jouw lichaam oneindig.

Wat je nodig hebt in dit proces is een enorme mate van zelfbewustzijn. Aandacht voor wat er in je afspeelt. En een goede dosis zelfcompassie; begrip en vriendelijkheid naar jezelf. Als je besluit om te kiezen voor zelfacceptatie, dan ben je vast en zeker moedig en sterk.

Zoek je naar meer support? Beluister dan gerust ook de volgende aflevering van de Blij Dieetvrij podcast:

Of beluister de podcast via Spotify of iTunes (Apple podcasts).