september 15

Eten in de avond en opkomen voor jouw eigen behoeftes

0  comments

Welkom bij de tweede aflevering van seizoen 3! In deze podcast wil ik het met je gaan hebben over de link tussen snoepen en eten in de avond en opkomen voor je eigen behoeftes en je eigen verlangens.

Dat is natuurlijk niet voor niets, ik heb daar de afgelopen jaren met vrouwen uitgebreid over gesproken. Vooral het stukje eten, snoepen, snacken, snaaien in de avonduren is iets wat veel vrouwen herkennen, en waar veel vraagtekens bij bestaan. We vragen ons vaak af hoe we dat patroon kunnen doorbreken. 

blij dieetvrij podcast Seizoen 3 - Aflevering 2

Snoepen en eten in de avond en de link met opkomen voor jouw eigen behoeftes

Beluister hier deze aflevering!

Vergeet je niet te abonneren op mijn podcast via bijvoorbeeld Itunes, als je op de hoogte wilt blijven van de allernieuwste afleveringen. En schroom niet om een linkje naar de podcast te delen met jouw familie of vrienden, als je denkt dat deze aflevering mogelijk waardevol voor ze kan zijn.

Je hoeft niet bang te zijn voor dat eten in de avond

Je hoeft er niet bang voor te zijn. Eten in de avonduren kan jouw lichaam ook gewoon verteren. Het is gewoon voeding, jouw lichaam ziet het ook als benzine. Het is niet alsof het eten dat je 's avonds eet een magisch ongezonde uitwerking heeft op jouw lijf.

Over snacken in de avonduren en wat er allemaal kan spelen als je merkt dat je in de avonduren onrust ervaart heb ik eerder een podcast opgenomen. Daarin bespreek ik een aantal behoeftes die kunnen spelen. Die podcast vind je hier.

Ik heb ook een masterclass gemaakt over snacken in de avonduren, waarin we de diepte in gaan, zodat je stap voor stap kunt gaan onderzoeken wat er eigenlijk speelt waardoor je 's avonds zo'n behoefte hebt aan eten

Eten uit verveling, hoe kun je daarmee omgaan?

In deze podcast

In deze podcast gaan we een van die thema's net iets verder uitdiepen. Ik wil gaan kijken naar:

  •  het opkomen voor je eigen behoeftes en patronen die je misschien bij jezelf kunt herkennen.
  • We gaan ook kijken naar conflictmanagement en hoe je omgaat met bepaalde conflicten in je leven.
  • Maar ook het stukje ‘weten wat je wil’ gaan we onderzoeken, want dat kan voor vrouwen best wel een thema zijn.

Waarom bestaat er een connectie tussen opkomen voor je behoeftes en eten in de avond?

Wat je met vlagen kunt herkennen bij jezelf is dat als je gedurende de dag niet opkomt voor je eigen behoeftes, voor je eigen verlangens, voor dat wat je nodig hebt om te genieten van je dag, dan kun je in de avonduren gaan zoeken naar iets lekkers.

Dat is op zich niet zo vreemd. Vaak wordt dat uitgelegd aan de hand van een brein-theorie: lekker eten stimuleert het genotscentrum in ons brein en dat maakt dat we daar met vlagen naar kunnen verlangen. We willen graag dat genotscentrum stimuleren.

Het is ook weer iets waar we soms heel erg bang voor worden gemaakt. Dat is waarom ik ooit een podcast heb opgenomen over suiker en alle thema's die daarmee te maken hebben. We denken vaak dat dat gevaarlijk is, het genotscentrum stimuleren. Dat doet cocaïne namelijk, dus suiker is ook verslavend. Ik moet dus echt opletten rondom suiker.

"We zijn altijd op zoek naar genot en willen zo min mogelijk pijn ervaren."

Luister: het feit dat ons genotscentrum wordt gestimuleerd is een natuurlijk proces van ons lijf. En het is ook niet voor niets een natuurlijk proces, omdat ons lichaam is gemaakt om ons in leven te houden. Het zorgt ervoor dat we ons gedurende de dag richting genot en van pijn af bewegen.

We zijn als mensen altijd op zoek naar genot, we willen genieten en plezier beleven, en we willen zo min mogelijk pijn ervaren. Dat is iets waarvoor we als mensen gebouwd zijn, zodat we in leven blijven.

Dat genotscentrum wordt op heel veel verschillende manieren gestimuleerd. Niet alleen door lekker eten of door cocaïne, maar ook door andere dingen die fijn zijn in ons leven. Het lastige is wel, dat als we gedurende de dag weinig dingen ervaren die fijn zijn, dan kan er een soort gemis ontstaan, waardoor we op een gegeven moment gaan zoeken naar dat prettige gevoel.

En nu ben JIJ aan de beurt!

Dat is wat er gebeurt als we aan het einde van de dag uitgeblust op de bank belanden, we helemaal niet hebben genoten gedurende de dag, maar alleen maar gewoon keihard hebben gewerkt en voor andere mensen hebben klaargestaan.

's Avonds zit er dan iets in ons dat zegt: en nu ik, nu ben ik aan de beurt! Nu heb ik iets verdiend! Dat klopt, je hebt heel veel genot en plezier verdiend. De vraag is alleen of je daar op dit moment het meeste van kunt genieten.

Het lastige is namelijk dat we onszelf er dan weer van afzonderen, dat we ons er schuldig over voelen. Er speelt van alles, dat eigenlijk is gecreëerd door de dieetcultuur. Die zegt dat we moeten uitkijken voor snacken in de avonduren.

Maar ik kan me voorstellen dat wanneer het een terugkerend patroon is, en je hebt het idee dat je je daarmee overeet en dat je eigenlijk eet wanneer je niet echt honger hebt, dat het iets is wat je vanuit een liefdevolle manier wilt gaan onderzoeken. Dan is het heel interessant om te gaan kijken of het thema wat in deze podcast wordt besproken bij jou ook speelt.

De rol van 'self-silencing'

Er is een belangrijke link tussen self silencing en emotie-eten of eten in de avonduren. En self silencing is een Engelse term waarvan je je misschien afvraagt wat het precies betekent. Daarmee wordt bedoeld dat je jezelf stilhoudt. Dat is de letterlijke vertaling. En wat ze daarmee bedoelen is niet opkomen voor wat je zelf wil en wat je zelf nodig hebt. Self silencing gebeurt als we onze eigen behoeftes en verlangens onderdrukken, en in plaats daarvan vooral doen wat andere mensen willen en nodig hebben.

Je bewust worden van oude patronen

De eerste stap in dit proces is je bewust worden van bepaalde patronen. Als je deze patronen gaat doorzien, dan kun je er niet meer omheen.

reflectie-OPDRACHT 1

Een stap die je kunt zetten is gaan zitten met een potlood of een pen en een stuk papier en even terugkeren naar vroeger. Niet om in je verleden te gaan graven, niet om mensen uit het verleden de schuld te geven van wat er allemaal nu bij je speelt, maar om te onderzoeken wat er bij jou speelt, wat jij nodig hebt.

  •  Welke oude patronen kun je herkennen die nu niet meer helpen?

Ga dan eens even na wat je vroeger hebt geleerd over hoe iets moet gaan:

  • hoe je moet presteren; 
  • over hoe je voor jezelf op moet komen;
  • of nee moet zeggen op bepaalde momenten;
  • Wat deden jouw ouders daarin eigenlijk, of de mensen om je heen?
  • Wanneer kreeg je ergens commentaar op?

Van daaruit kun je gaan onderzoeken welke associaties je hebt met eten, met werk, met presteren, maar ook met conflicten.

Voorbeeld

Om je even een voorbeeld te geven uit mijn jeugd: zoals je misschien wel weet ben ik opgegroeid met een oudere zus, maar ook met een tweelingbroer. Mijn tweelingbroer ging naar dezelfde basisschool en middelbare school, en we werden door docenten altijd een beetje met elkaar vergeleken. En ook toen we op de middelbare school expres niet meer bij elkaar in de klas zaten, hadden we nog wel dezelfde docenten. 

Het vervelende was dat mijn broer altijd ontzettend hoge cijfers haalde zonder dat hij daarvoor hard hoefde te leren. En ik leerde wel, en haalde ook wel hoge cijfers, maar niet zo hoog als mijn broer. Dat frustreerde me, met name omdat er zo de nadruk op werd gelegd. Ik kwam dan de klas binnen, kreeg het proefwerk terug, en dan zei de docent: je hebt het supergoed gedaan, maar je broer had een 9,6 en jij had maar een 8,9.

Ik werd altijd vergeleken met mijn broer, en er werd altijd de nadruk gelegd op onze prestaties, ook vanuit mijn ouders. Zij wilden graag dat ik een goed leven zou leiden, dat ik niets zou hebben om me zorgen over te maken. Ze hebben altijd heel veel nadruk gelegd op hoe belangrijk het is om goede cijfers te halen, om een goede opleiding te volgen, zodat ik later goed op mijn pootjes terecht zou komen.

Van daaruit heb ik dus ook heel veel associaties met werk en met presteren. Dat zijn soms patronen die ik met vlagen nu nog bij mezelf kan herkennen, ook al werk ik voor mezelf, heb ik geen baas, is er niemand die me verantwoordelijk houdt voor wat ik presteer.

Alsnog herken ik bij mezelf dat patroon van willen presteren. Alleen al door dat patroon merk ik dat ik met vlagen mezelf voorbijloop. Dat ik gedurende de dag of week stop met luisteren naar wat ik zelf nodig heb en wat mijn lichaam nodig heeft. Ik ben dan vooral bezig met hoe ik beter kan zijn in mijn werk, meer kan presteren, meer gedaan kan krijgen.


Dat is de waarde van het onderzoeken van die patronen van vroeger 

Je gaat ontdekken welke huidige patronen vroeger al zijn ontstaan.

Net zoals je regels kunt hebben over eten, kun je ook diep van binnen regels hebben over hoe je je HOORT te gedragen. Maar helpen die je eigenlijk wel?

We kunnen conflicten niet vermijden in ons leven

Ik denk dat het goed is om het met je te hebben over conflicten. Helemaal omdat we met vlagen kunnen herkennen dat we niet opkomen voor onze eigen behoeften, ook als we het hebben over interacties met anderen. Dat kunnen interacties zijn met collega's, met familie, maar ook binnen je gezin. 

Wie komt er eigenlijk eerst? Wiens behoeftes komen er eigenlijk eerst? Dat is een hele interessante vraag. 

We denken vaak dat we niet zo veel conflicten kennen in ons leven. We denken dan vooral aan ruzies. Maar een conflict heb je al als je tegenstrijdige behoeftes en verlangens hebt, en die hebben we allemaal.

Helemaal als je een gezin hebt, en je zorgt voor kinderen, dan is er al een conflict op het gebied van tijd voor jezelf. Jouw partner wil met vrienden weg, maar jij wil graag sporten, met vriendinnen weg of tijd voor jezelf. Of jij wil tijd voor een nieuwe hobby of om in je dagboek te schrijven, om iets te doen waar je van geniet, maar er zijn kinderen waar je op moet passen. Je hebt dan dus je partner nodig die op de kinderen wil passen zodat jij tijd hebt voor jezelf.

Er zijn eigenlijk continu conflicten, ook als je geen gezin hebt. Dan kunnen er conflicten zijn met jou en je vrienden. Hoe kom jij op voor wat jij wil, en hoe komt de ander op voor wat hij of zij wil en hoe kom je daar samen uit?

Over conflictmanagement

In de periode dat ik nog lesgaf aan de universiteit van Utrecht als student-assistent, mocht ik trainingen verzorgen op het gebied van conflictmanagement. Daarin werkte ik met een heel fijn model, wat ik graag met je wil bespreken, omdat ik je wil helpen inzien hoe jij eigenlijk opkomt voor je eigen behoeftes. Daardoor kun je gaan herkennen of er een link is tussen het niet opkomen voor je eigen behoeftes en andere dingen die je ervaart in het leven.

Er is een prijs die je betaalt als je niet opkomt voor je eigen behoeftes en altijd je eigen behoeftes de laagste prioriteit geeft. Je belandt aan het eind van de dag op de bank en je bent moe, je hebt niets leuks gedaan, je hebt nergens van genoten. Dan bedenk je dat je nu die reep chocolade hebt verdiend. Dat is natuurlijk maar een voorbeeld. Ik spreek ook veel vrouwen die van hieruit uiteindelijk in een burn-out belanden, of vrouwen die ongelukkig zijn en niet zo goed snappen waarom.

saskia koopman

Je hoeft jouw eigen behoeftes niet te negeren

Soms denken we dat we alleen een relatie kunnen hebben met een ander als we onze eigen behoeftes negeren. 

Als we de ander altijd voorrang geven, dan blijft diegene wel bij ons. En dat is een relatie die op de langere termijn niet gaat werken, omdat je er geen geluk in gaat vinden. Net alsof het de prijs is die je moet betalen om de liefde van een ander te krijgen.

Hoe kun je opkomen voor jezelf?

Het is belangrijk om te gaan onderzoeken hoe je kunt opkomen voor jezelf. Kun je er vertrouwen in krijgen dat het oké is om je behoeftes uit te spreken? Ik heb het nu niet alleen over liefdesrelaties, maar ook over bijvoorbeeld werkrelaties.

Soms denken we dat als we maar ‘ja en amen’ zeggen en doen wat de anderen willen, dat je dan een succesvolle carrière hebt. Maar de vraag is of dat je oplevert wat je wil. Of je daar ook blij van wordt. Of sla je daarmee de weg in richting een burn-out?

reflectie-OPDRACHT 2

Onderzoek eens de dynamiek in jouw eigen relaties. In jouw vriendschappen, je werkrelaties, je familie en je gezin.

  • Wie komt er eigenlijk eerst?
  • Is iedereen gelijk?
  • Of cijfer je jezelf af en toe weg?
  • En welk effect heeft dat eigenlijk op andere facetten van je leven? Op hoe gelukkig je bent, op hoe je eten mogelijk gebruikt om je gelukkig te voelen of dat eerdergenoemde genotscentrum te stimuleren?
Snoepen en eten in de avond, waarom doe ik dat?

Het conflictstijlen model van Thomas Kilmann

Aan de hand van dit model kun je langzaam gaan onderzoeken wat eigenlijk jouw neiging is. Welke conflictmanagement-stijl gebruik je eigenlijk van nature? En wat kun je doen om steeds meer te gaan oefenen met andere stijlen zodat je kunt opkomen voor je eigen behoeftes en kan zorgen voor jezelf.

In het model van Thomas Kilmann zijn 2 assen: Op de ene as staat assertiviteit, het zorgen voor je eigen belang, en op de andere as staat coöperativiteit, dus het zorgen voor andermans belangen.

Op basis van die assen zijn er verschillende conflictmanagementstijlen te onderscheiden:

Omgaan met conflicten: conflictstijlen van Thomas Kilmann


Doordrukken of toegeven

Als je alleen opkomt voor je eigen belang, dan noemen we dat doordrukken. En als je alleen zorgt voor andermans belang, dus je bent heel coöperatief, dan ben je aan het toegeven.

Nou kun je bij toegeven ook wel uitspreken wat je nodig hebt, maar daarna aangeven dat jullie het in dit geval op zijn manier doen, en de volgende keer mag jij dan. Je gaat dan al meer richting het zoeken naar een compromis.

 Toegeven kan dus zeker een functie hebben bij het opbouwen van krediet bij de ander.  Toegeven is dus wel het uitspreken van wat je nodig hebt naar de ander, zonder dat je daarin doordrukt.

Wanneer ben je aan het vermijden?

Er is ook nog een andere stijl, namelijk vermijden, waarbij je niet opkomt voor andermans belang en ook niet voor dat van jezelf. Je laat het allemaal maar een beetje gebeuren. Je denkt dat wat jij wil er niet toe doet. En dat vermijden kan effect hebben op je relatie met eten, omdat je dus misschien wel doorhebt wat je zelf nodig hebt, maar je spreekt het niet uit.

Dat is dus de self silencing die in de wetenschap heel erg gelinkt wordt aan emotie eten.

"Je kunt je misschien wel voorstellen hoe dat gaat: de hele dag gebeuren er dingen die je misschien niet fijn vindt, en telkens zet je jezelf achteraan. Aan het eind van de dag heb je daardoor geen genot ervaren, heb je geen plezier beleefd, heb je het idee dat je alleen maar voor anderen hebt gezorgd, en heb je zoiets van: en nu ik! En de snelste manier om daaraan te voldoen is jezelf dat eten te geven dat je jezelf altijd ontzegt, of dat voedingsmiddel dat je zo blij maakt."

Samenwerken en compromissen sluiten

Los van doordrukken of toegeven is er ook de mogelijkheid om een compromis te sluiten, waarin je de gulden middenweg zoekt.

En je kunt gaan samenwerken en kijken naar ieders dieperliggende behoeftes, en ervoor zorgen dat iedereen zijn plek krijgt. Maar daar is natuurlijk niet altijd tijd of ruimte voor. Dus het is niet gek dat soms de ander eerst gaat, of jij.

De vraag is alleen waar de balans ligt in jouw leven: Ben jij gelijk aan de ander, of cijfer je jezelf met vlagen weg?


Als je daar nou eens iets over opschrijft, dan kun je patronen bij jezelf gaan herkennen en ook gaan onderzoeken hoe je jezelf daarin kunt helpen.

Voor sommige vrouwen is dat een kwestie van oefenen met assertief zijn.

Voor de clubleden is er in de Blij Dieetvrij Club een fijne masterclass over ‘assertiviteit en people pleasing’.

Daarin leer ik je stapsgewijs hoe je assertief kunt zijn en hoe je toch kunt zorgen voor je relatie, hoe je dat soort gesprekken kunt aanpakken.

Assertiviteit masterclass cover

Je bent het waard om ruimte in te nemen

Maar los van het feit dat je je bewust gaat worden van je patronen, hoop ik dat je eindelijk ook ruimte gaat geven aan wat jij eigenlijk nodig hebt, aan jouw behoeftes, aan waar jij van geniet in je leven.

En ja, ik heb heel vaak gesprekken met vrouwen die zeggen dat ze eigenlijk niet weten wat ze nodig hebben. En dat alleen al is zo'n belangrijk signaal.

Dat betekent dat er in jouw leven blijkbaar een patroon is ingesleten waarbij jij er niet toe doet. Of waarbij jouw behoeftes niet belangrijk zijn. Of waarbij het niet oké is om te verlangen naar bepaalde dingen.

Dat kan iets zijn wat je gaandeweg in je leven hebt geleerd, vanuit je jeugd, of misschien wel door negatieve ervaringen verderop in je leven. De vraag is of dat patronen zijn die je nu nog helpen.

Maak ruimte voor jouw verlangens

Ga dus schrijven over wat je eigenlijk zelf wil, wat maakt je gelukkig? Waar geniet je van, en hoe kun je daar meer ruimte voor maken?

Emotie eten, of dat snoepen en eten in de avond, is iets wat juist ontstaat omdat er een soort disconnect is: omdat we in ons leven dingen doen die ons niet gelukkig maken. Daardoor zoeken we afleiding in eten, of we proberen met eten dat genotscentrum te stimuleren om maar wat fijne gevoelens te ervaren. Weet dus dat daar een belangrijk signaal zit, als het gaat om onrust rondom eten.

saskia koopman


Ga ontdekken wat je eigenlijk echt nodig hebt, wat jou blij maakt, en daar bewust meer ruimte voor creëren. 

Kom op voor jezelf, en zorg voor je eigen behoeftes, ook als je daarmee in conflict komt met anderen.

"Ik hoop dat dit voor jou een waardevolle podcast was. Ik vind het heel leuk om naar aanleiding van de podcast iets meer te horen over wat deze je oplevert. Weet dat je me op Instagram kunt volgen en bereiken op @blijdieetvrij. Schroom niet om me een berichtje te sturen of me te taggen in jouw berichtje als je iets deelt over deze podcast."


Tags


Dit vind je misschien ook interessant?

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}